نمیدونم چرا ولی بعضی غذاها بوی خیلی محشری دارن آدم بعد استشمام بوی اون غذا غرق لذت میشه ولی مزه؟ صد در صد معمولیه! مثالش جوجه کباب! از اون ور بعضی غذاها بوش افتضاحه و حتی ممکنه یکسریا بخاطر بوی بدش هیچ وقت حاضر نشن امتحانش کنن ولی مزه؟ معرکه، مزه‌ای از مزه‌های بهشت! مثالش کله پاچه و سیرابی! واقعا چرا اینجوریه؟
البته فقط توی غذاها نیست توی آدمام هست می‌بینی طرف چقدر خوش صبحته و به سبب صحبتای اولیه و ظاهر آراسته جذبش میشی بعد می‌بینی اوه چه فسادی سرتاپای خودش و مغزش رو گرفته! از اون ور بعضیا آدم حرف زدن نیستن ساده‌ان و ظاهر معمولی‌ای دارن و این معمولی بودنشون انقدری زیاده که حتی شاید جذب آراستگی‌شون نشی ولی اگه خوش شانس باشی و بتونی اینا رو بشناسی یهو می‌بینی چه آدم فهمیده و پر مغذیه!
خلاصه که امیدوارم چه غذاها و چه ما آدما یاد بگیریم اگه بوی خوشی میدیم مزه‌مون هم اندازه بوی خوشمون باشه، حرفامون به عملمون بخوره...
+ دیشب همسایه وی داشت جوجه کباب میپخت و وی هوس کرده بود و علت شروع این پست هم در واقع این بود که من با اینکه میدونم مزه جوجه کباب عادیه بخاطر بوش هوسش کردم و توی روابطمم همینه! گاهی میدونم اون شخص یه آدم عادی و حتی یه آدم فاسده ولی یاد حرفاش که میفتم دلم براش تنگ میشه...
مراقب خودتون باشید
دوستتون دارم 
یا علی
